Vandaag kwam ik op Facebook een oude uitzending (2011) van EenVandaag tegen over ADHD & voeding. Daarin is te zien hoe Lidy Pelsser (ietwat fanatiek) vertelt over haar onderzoek en hoe je met de juiste voeding een gedragsverandering kunt bewerkstelligen die kinderen vrij maakt van ADHD. Nog steeds zie ik veel onwetendheid en afwijzing als het gaat over “moderne ziektes” zoals ADHD. Ik wil niet beweren dat ik nu alle wijsheid in pacht heb, maar ik deel graag mijn persoonlijke bevindingen hierover met jou.
ADHD bestaat NIET…. of WEL?!
Wie met mij hierover een gesprek begint, kan ik prachtige voorbeelden geven over rondvliegende scharen, kinderen die kermisgeluiden produceren, of kinderen die ontzettend slechte leerresulaten behalen totaal niet passend bij hun vermogen. Dit zijn maar enkele van de vele verschillende symptomen die ik in mijn werk ben tegengekomen de laatste 12 jaar. En ik zeg expres symptomen, omdat dát is waar eigenlijk de discussie over gaat. Kunnen we spreken van de ziekte ADHD, of een hele reeks symptomen die wij vervolgens ADHD noemen? En als dit dan een ziekte is, kunnen we deze dan bestrijden met medicatie?
Mijn frustratie is erg groot als ik hoor: ADHD bestaat niet! Men heeft namelijk vaak wél het artikel gelezen over de “uitvinder” van ADHD (Leon Eisenberg) die op zijn sterfbed het bestaan ervan ontkent. Wat men niet heeft gelezen, is dat deze meneer alle symptomen wel erkent, maar dat hij erop terug gekomen is om dit als de ziekte ADHD aan te merken. Waar deze meneer vooral veel moeite mee had vlak voor zijn sterven, was dat door “zijn ziekte” de farmaceutische industrie nogal floreert door iedereen vol te proppen met medicatie en dat we niet lijken te kijken waar de symptomen vandaan komen. En daarin kan ik hem geen ongelijk geven.
Waar komen die symptomen dan vandaan?
Leon Eisenberg schreef de symptomen o.a. toe aan ons conventionele sociale en educatieve systeem dat unieke individualiteit niet kan en wil herkennen. Ik kan me daar zeker iets bij voorstellen. Ik denk dan aan een uitzending die ik een tijd geleden bekeek over “lastige puberjongens”. Deze jonge jongens konden zich niet handhaven in het huidige Voortgezet Onderwijs waar hun specifieke behoeften niet werden gezien. Door rebels gedrag te gaan vertonen, werden ze geclassificeerd als bijvoorbeeld ADHD-ers, al dan niet onterecht. De programmamaakster wilde met haar docu aangeven dat deze jongens anders benaderd moeten worden en er dus eigenlijk meer naar hun individuele behoeften gekeken moet worden.
Al jaren gaan er ook geluiden op dat voeding de ADHD symptomen verergert. Dit is wat Lidy Pelsser nu met haar theorie ook onderschrijft. En zij wil dan gelijk al de mythe ontkrachten dat alleen de bekende kleurstoffen en suikers in snoep de boosdoeners zouden zijn. Maar dat de oorzaak in voeding veel breder en specifieker ligt en voor elk kind anders is. Ook zij heeft haar vraagtekens bij het toedienen van Ritalin, Concerta en andere medicatie met alle gevolgen van dien.
Arm kind
Wat is het toch naar als je onder je vermogen presteert, een last bent voor je omgeving, of gedrag vertoont dat anderen zelfs in gevaar brengt. Ik heb de pijn in de ogen van deze kinderen gezien. Omdat ze onopzettelijk toch weer een klasgenoot angst hadden aangejaagd, of niet konden presteren op leergebied zoals zij wilden. Begrijp me niet verkeerd, bij mij gaat wel altijd het belang van de groep voor op die individuele leerling. Maar dat wil niet zeggen dat het verdriet van deze leerling mij niet aan het hart gaat en ik vind dat het kind goede ondersteuning nodig heeft.
Een voorbeeld van hoe medicatie voor een leerling kan werken, heb ik. Deze leerling kon zich met medicatie veel beter concentreren en echt betere resultaten behalen, waardoor de leerling zich ook veel meer gezien voelde en erkent in zijn bekwaamheid. Maar ook de andere kant heb ik gezien. Een kind dat fout werd gediagnosticeerd (waar ik ook altijd al mijn vraagtekens bij heb gezet), maar wat wel medicatie kreeg. En daar werd dat arme kind depressief van, verschrikkelijk misselijk en het verergerde alleen maar de klachten. En het duurde jaren voordat de oorzaak werd gevonden: dit kind had geen ADHD! Dat dit jaren duurde is te wijten aan verkeerde adviezen, onwetendheid en het blijven toedienen van verschillende soorten medicatie.
Ritalin, gedragstherapie, of gewoonweg juiste voeding?
Allereerst is het belangrijk dat de symptomen duidelijk worden vastgesteld door een adequate gedragsspecialist (dus niet een ouder of huisarts). Een open houding van ouders, school en hulpverlener is daarbij uiteraard een randvoorwaarde. Wat opvallend is, is dat men vaak denkt te moeten kiezen voor maar 1 behandelmethode. Juist de combinatie van het reduceren van de symptomen door eliminatie van voeding (of medicatie) en het volgen van gedragstherapie is effectief. Je legt namelijk dan ook een stuk eigen verantwoordelijkheid voor het gedrag bij het kind en laat de gedragverandering niet alleen afhangen van externe factoren als voeding of medicatie.
Het eliminatiedieet van Pelsser: RED dieet.
Als er vastgesteld is dat je met verschillende symptomen van ADHD te maken hebt, kun je erover nadenken waar deze symptomen vandaan komen. Het is dan ook zeker waard om naar voeding te kijken. Hieronder beschrijf ik in het kort wat eliminatiedieet inhoudt.
Het Red dieet wil de symptomen bestrijden door te kijken naar de oorzaak hiervan, waarbij dit wordt gezocht in specifieke voeding. Er wordt de eerste 5 weken een dieet gevolgd waarin meerdere voedingsmiddelen volgens een wisselschema worden toegestaan. Het bestaat dan uit een beperkt aantal normale voedingsmiddelen, met elke dag iets extra’s. Er volgt vervolgens eliminatie op basis van de individuele reacties van het kind op de voeding. Daarbij wordt ook bijvoorbeeld rekening gehouden met hoe de huid en luchtwegen voedingsstoffen opnemen. Er is dus geen standaard RED dieet.
Dit dieet wordt strak gemonitord door een deskundige van het Pelsser Centrum dat de combinatie van voeding en gedrag volgens een onderzoeksprotocol behandelt.
Na de 5 weken wordt vastgesteld of het kind met gedragsverbeteringen op het RED dieet reageert en kan het instromen in het vervolgonderzoek: hierna gaat men het dieet personaliseren.
Zo’n 60 % is na het traject af van veel hun symptomen en niet langer een ADHD-er. Voor de overige 40% kan medicatie wel een optie zijn.
Ik heb zijlings meegekregen hoe het RED dieet bij kan dragen aan gedragsverbetering en ik ben erg onder de indruk van de resultaten en ook ouders die deze stap durven te nemen. Het vergt een open visie, geduld, doorzettingsvermogen en moed.
Voeding is de energiebron waar onze motor op draait
Voeding is in feite de energiebron waar onze motor op draait. Zoals we voor onze auto graag de beste brandstof willen hebben, zodat de motor niet gaat haperen, zo is het voor ons lichaam ook belangrijk om de beste voeding te gebruiken. Dat is alleen maar mogelijk als we weten wat we eten.” – Lidy Pelsser.
Opvallend is dat dit dieet weer door ons Voedingcentrum af wordt gedaan als niet bewezen en er eigenlijk wordt gezegd: vooral niet aan beginnen. Het zou belangrijke voedingsmiddelen uitsluiten. Je kunt je wel afvragen of zij het dan steunen om onze gezonde kinderen vol te stoppen met (verkeerde) medicatie?! Ik blijf het raar vinden dat zogenaamde professionele instanties als het Voedingscentrum hier zo afwijzend tegenover blijven staan, zonder lijken te weten waar zij het over hebben. Het kind dat ik ken krijgt, voor zover ik weet, erg gezonde afwisselende voeding. En misschien dat bovenstaande citaat wel heel goed bij de visie van het Voedingscentrum past?
Laat je niet van de wijs brengen
Het zoeken van de oorzaak voor ADHD in voeding is dus helemaal zo gek nog niet. Als je daarnaast maar blijft open staan voor andere oorzaken als bijvoorbeeld omgeving en genetische oorzaken. Het is mijn inziens zeker waard om het RED dieet te volgen. Je kunt je afvragen welke (commerciele) belangen ermee gemoeid zijn om het niet te proberen. De farmaceutische en voedingsmiddelen industrie varen wel bij het consumeren van al die welbekende voeding en medicijnen. Voel je dus vooral niet angstig om het te zoeken in een andere hoek, zo lang je kritisch blijft, je goed laat begeleiden en je objectief kijkt naar de resultaten zie ik geen enkele reden om het antwoord op ADHD niet (ook) te zoeken in gezonde voeding!
